စုစုရဲ႕ ႏို႕ေလးေတြက မၾကီးလြန္း မေသးလြန္းနဲ႕ လံုးလံုးက်စ္က်စ္ အေနေတာ္ေလးျဖစ္ပါတယ္။မိုးေ၀လည္း တစ္ခါမွ မကိုင္ဘူးေတာ့ လက္ေတြတုန္ေနတယ္။ ဘယ္သူမွမကိုင္ဘူးတဲ့ ႏို႕ေလးဆိုေတာ့ ႏို႕သီးေခါင္းေလးက ရွာမရဘူး။ ေဘာ္လီေပၚက ကိုင္ရတာလည္း ပါတာေပါ့။ ႏို႕ေလးေတြကို မနယ္တတ္နယ္တတ္နဲ႕ နယ္ရင္း အားမလိုအားမရျဖစ္ျပီး ညွစ္လုိက္မိတယ္။
"အ..."
"ကို... နာတယ္..."
"ေဆာ... ေဆာရီးေနာ္... စု...တအားနာသြားလား"
"ဟင့္... နာတာေပါ့...ကို က အရမး္ညွစ္တာကိုး..."
မိုးေ၀လည္း ေခၽြးေတြဘာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္ေနျပီ။ ေအာက္ကေကာင္ကလည္း ျငိမ္ျငိမ္မေန။ ေတာ္ေသးတာက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ေဘးခ်င္းယွဥ္ျပီးထိုင္တာဆိုေတာ့ သူ႕ေကာင္နဲ႕ စုစုကို ေတာ့မထိေသး။ စုစုမွာလည္း မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ျပီး မိုးေ၀ကိုပဲ အတင္းဖက္ထားတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္လို႕ ျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိုးေ၀ေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခုလက္ခနဲေပၚလာတယ္။ သူဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီး ရတနာ၀င္းထိန္ ရဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက ေရးသားခ်က္ေလးပါ။ ဘာတဲ့...
'အပ်ိဳစစ္စစ္မိန္းကေလးေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ေပးျပီး ႏို႕ေလးေတြကိုသာ ေကာင္းေကာင္းနယ္လိုက္၊ ဘာမွမသိၾကေတာ့ဘူး၊ေအး...အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ သူတို႕ကို ရေအာင္လုပ္၊ တစ္ခုေတာ့ သတိထား၊ မ၀င္ခင္ေလးမွာ နည္းနည္းအတင္းလုပ္ရလိမ့္မယ္၊ သူတို႕ဘာမွ မေျပာႏုိင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းကိုသာမလြတ္တမ္းစုပ္ထား၊ျပီးရင္ ၀င္ေအာင္သာလုပ္၊ ေအး ...၀င္သြားျပီးရင္ ျပီးျပီ၊ အားလံုး ေမာင့္သေဘာပဲ ျဖစ္သြားျပီ...'
အေတြးနဲ႕တင္ မိုးေ၀ ရင္တစ္ခ်က္တုန္သြားတယ္။ စုစုကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္ျပီး သူ႕ကုိပဲ အတင္းဖက္ထားတယ္။ မိုးေ၀ စုစုရဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းေလးရေအာင္စမ္းျပီး ေဘာ္လီေပၚကေန အသာေလး ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ေတာ့ စုစုႏႈတ္ခမ္းေလးက မသည္းမကြဲေလး ညည္းသံထြက္လာတယ္။
"ဟင့္...ဟင့္..."
မိုးေ၀ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ... အဆင္ေျပရင္ေတာ္ေသး... မေတာ္ ထေအာ္လိုက္ရင္ အရွက္က လံုးလံုးကြဲမွာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခြင့္အေရးက ရခဲသည္။ စုစု အစ္မနယ္ျပန္သြားတုန္းမို႕ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြ႕ခြင့္ရတာ။ မဟုတ္ရင္ မလြယ္ေရးခ် မလြယ္၊ ဘာလို႕ဆို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာေတာင္ သူ႕အစ္မက အျမဲပါေနၾကဆိုေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္မွာလံုး၀ မလြတ္လပ္။ ကဲ...မထူးပါဘူးကြာ၊ ခြင့္သာဆဲမွ မခဲခ်င္လွ်င္ အလြဲနင့္ျပင္ ရွိေသးလိမ့္လား ေမာင္မိုးေ၀ေရ... ။ မိုးေ၀သူ႕ဖာသာသူ အားတင္းျပီး စုစုကို ဖက္ထားရာမွ လႊတ္လိုက္သည္။ စုစုလည္း မ်က္လံုးပြင့္လာျပီး
"ဟင္... ကို... ဘာျဖစ္သြားတာလဲ"
"စု...ကို႕ ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား"
"ကို ကလည္း ...ဘာေၾကာင္ျပန္ျပီလဲ...ခ်စ္လုိ႕ဒီေလာက္ အလိုလိုက္တာေပါ့လို႕..."
"ဒါဆို......"
"အို...အေမ့....အု...ဖလု..."
မိုးေ၀က ေျပာေျပာဆိုဆိုပဲ စုစုႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္လုိက္ရင္း ခံုတန္းလ်ားေပၚလွဲခ်လို္က္သည္။
"အ...ကို.. အိ..ပလြတ္...မလုပ္..."
စုစုအသံက မပီမသထြက္လာတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ မိုးေ၀ဆိုတဲ့ေကာင္က ဘာမွ်မေျပာႏိုင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းကို မလြတ္တမ္း စုပ္ထားတာကိုး။ စုစုလက္ေလးေတြက မိုးေ၀ကို အတင္းတြန္းသည္၊ ကုတ္သည္။ မိုးေ၀ကလည္း စုစုလက္ႏွစ္ဖက္ကို ရေအာင္ခ်ဳပ္ရင္း စုစုကိုယ္ေပၚ အတင္းတက္သည္။
"အင္း.... လႊတ္....အု..."
စုစုကလည္း သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းဖယ္ရင္း ရေအာင္ေအာ္ျပီး ရုန္းသည္။ ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္သည္။ဒီအေျခအေနမွာ ေနာက္ဆုတ္လို႕မရေတာ့ ဆိုတာ မိုးေ၀သိသည္။ ရေအာင္မလုပ္ႏုိင္လွ်င္ သူ လစ္ေတာ့မည္။ ဒီေတာ့လည္း မညွာႏုိင္ေတာ့။ ကန္လုိက္သည့္ ေျခေထာက္ေလးကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲဖယ္ျပီး စုစုေပါင္ၾကားေလးထဲ ရေအာင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ စုစုလံုခ်ည္ေလးကလည္း ခါးေပၚလွန္က်သြားသည္။
"အ...ကို....အင့္..."
စုစုမ်က္ႏွာေလး နီသြားျပီး အတင္းရုန္းျပန္သည္။ မိုးေ၀တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခၽြးေတြ ရြဲေနျပီ။ပုဆိုးကိုခၽြတ္ဖို႕ လက္တစ္ဖက္ကို လႊတ္လုိက္ေတာ့ လြတ္သြားတဲ့လက္နဲ႕ စုစု မိုးေ၀ကို လွမ္းကုတ္သည္။
"အား..."
စုစုလက္ကို ကမန္းကတန္းျပန္ဖမ္းလိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္ မ်က္ႏွာမွာ ႏွစ္ခ်က္ ကုတ္ခံလိုက္ရသည္။ေနာက္ေတာ့မွ အၾကံရျပီး ပုဆိုးေအာက္နားကို ေျခမႏွင့္ညွပ္ျပီးဆြဲလိုက္ေတာ့ ပုဆိုးက ေအာက္သို႕ေလွ်ာက်ျပီး ဖြားဖက္ေတာ္က ဘြားခနဲ ေပၚလာသည္။ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို မာန္ေထာင္ေနျပီ။ မိုးေ၀ စုစုကိုယ္ေလးေပၚ အတင္းဖိျပီး စုစုေပါင္ၾကားေလးထဲ သူ႕ဖင္ကို မရ ရေအာင္ တုိး၀င္လိုက္သည္။
"အင့္ ... အိ...အိ..."
စုစုဆီမွ မသဲမကြဲ ရႈိက္သံေလး ေပၚလာေတာ့ မိုးေ၀ နည္းနည္းလန္႕သြားတယ္။ ငါေတာ့ မွားျပီထင္တယ္ ... အို ...ခုခ်ိန္ေရာက္မွေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လုိ႕လည္း ဘာထူးေတာ့မွာလဲ... ျပီးသြားရင္ သူလည္း ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္မွာပါ...ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတြး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေျဖသိမ့္ရင္း မုိးေ၀ စုစုဟာေလးထဲ သြင္းဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္။ စုစု ေပါင္ေလးက စိထားေတာ့ ဟသြားေအာင္ သူ႕ဖင္ကို ဘယ္ညာႏွဲ႕ရင္း တျဖည္းျဖည္းတိုးလိုက္တယ္။ စုစုကလည္း အတင္းျပန္လုိက္စိေပမယ့္ မိုးေ၀က သူ႕ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ ေပါင္ရင္းနားေလးေရာက္ေတာ့ မိုးေ၀ ေခၽြးျပန္ျပီ။ သူက တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူးဆိုေတာ့ စုစုဟာေလးက ဘယ္နားေနမွန္းမသိ။ ဖင္ကိုလွည့္ျပီး လုိက္စမ္းတယ္။ လက္ကိုလည္း မလႊတ္ရဲေတာ့ ကိုင္ျပီးထည့္လို႕မရ၊ စုစုႏႈတ္ခမ္းကိုလည္ မလႊတ္ရဲေတာ့ ေအာက္လည္း ငံု႕ၾကည့္လို႕မရနဲ႕ မိုးေ၀ ပ်ာေနတယ္။ စမ္းရင္း စမ္းရင္းနဲ႕ ခ်ိဳင့္ေလးလို ေတြ႕ေတာ့ နည္းနည္းအားစိုက္ျပီး ထိုးၾကည့္လိုက္တယ္။ မရ၊ အေပၚကို ေခ်ာ္ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္စမ္းျပီး ထိုးၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ နည္းနည္းေလး၀င္သြားမလိုျဖစ္ျပီး ျပန္ေခ်ာ္ထြက္လာျပန္တယ္။ ဟာ...ဂြပဲေဟ့... ဆင္ေကာင္ၾကီး အျမီးက်မွ တစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္... မိုးေ၀ နဂိုကတည္းကမွ လန္႕ေနပါတယ္ဆိုမွ ၀င္ေအာင္ သြင္းလို႕မရေတာ့ ပိုျပီးပ်ာလာတယ္။ ကဲ မထူးပါဘူးကြာဆိုျပီး ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ျပီး အားနဲ႕ ထိုးထဲ့လိုက္ျပန္တယ္။ ၀င္တယ္ဆိုရံုေလး ၀င္ျပီး ထပ္ထိုးထည့္လို႕မရေတာ့ဘူး ၊ မိုးေ၀ဟာကို ေရွ႕က ဆီးျပီးတစ္ခုခုက ကာထားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ မိုးေ၀ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ေနျပီ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလည္း မသိေတာ့ဘူး။ ေဇာေခၽြးေတြဆိုတာကလည္း နဖူးကေနကို တေတာက္ေတာက္က်ေနတယ္။ စုစုက ေအာ္ေတာ့ မေအာ္ေတာ့ဘူး ၊ဒါေပမယ့္ သူ႕ကို မ်က္လံုးျပဴးျပီး ၾကည့္ေနတယ္။ သူလည္း ရုန္းရကန္ရ ေအာ္ရဟစ္ရတာ ေမာသြားျပီထင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ...................
မိုးေ၀ သူ႕စကားကို ခဏရပ္ျပီး ေအးေက်ာ္ငွဲဲ႕ထားတဲ့အရက္ခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လုိက္တယ္။
"ဟေကာင္ သူေတာင္းစားရ ၊ မင္းေတာ္ေတာ္ အ တဲ့ေကာင္ပဲ၊ အဲဒါ အပ်ိဳရည္အေမွးပါးလို႕ ေခၚတယ္ကြ"
ေအးေက်ာ္က ေဘးကေန ဆရာၾကီး၀င္လုပ္တယ္။မင္းမင္းက
"ဟ အဲဒီအေမွးပါးက တစ္ခ်က္ေလာက္ ထိုးလိုက္ရင္ ေပါက္တဲ့ဟာကို ၊ မင္းကလည္း"
"မဟုတ္ဘူးကြ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ထူတယ္ ၊ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထိုးေဖာက္မွ ေပါက္တာကြ"
"မင္းက ဘယ္ႏွစ္ခါ လုပ္ဖူးလို႕လဲ"
"ေအာင္မယ္...မင္းကေကာ ဘယ္ႏွစ္ခါလုပ္ဖူးလို႕လဲ၊ ရည္စားေတာင္ မထားဖူးတဲ့ေကာင္ကမ်ား"
"ငါ့ကိုေျပာရေအာင္ မင္းကေကာ မိန္းမအနံ႕ေတာင္ ခံဖူးရဲ႕လား"
ေျပာရင္းဆိုရင္း ေအးေက်ာ္နဲ႕မင္းမင္း ထျပီး ျငင္းၾကပါေရာ။
"မင္းမယံုရင္ ဟိုေကာင္ ေ၀မိုးကိုေမးၾကည့္ကြာ... ဟုတ္တယ္မလား ေ၀မိုး....ငါ ေျပာတာ"
ကၽြန္ေတာ္ကိုပါဆြဲထည့္ေတာ့့ ၾကား၀င္ေျပာရေတာ့တယ္။
"ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူးဗ်၊ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး၊ ဘာတဲ့ ...အေမွးပါး... ဟုတ္လား...အဲဒါေတာင္ ခု ခင္ဗ်ားတို႕ေျပာမွ ၾကားဖူးတာ"
"ဟ...ေကာင္းေရာကြာ...မင္းက ငါတို႕ထက္ကို ပိုဆိုးေနပါလား"
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရက္ေသာက္ျပီးလို႕ ေဆးလိပ္ပါဖြာေနတဲ့ မိုးေ၀က
"ကဲ မင္းတို႕ျပီးရင္ ငါ ဆက္ေျပာရမွာလား"
"ဟာ...ဟုတ္တယ္..ဟုတ္တယ္... ငါတို႕မေျပာေတာ့ဘူး၊ "
"တကယ္ေတာ့ မင္းတို႕ိထင္သလို မဟုတ္ဘူးကြ"
"ဟင္....ဒါဆို မင္းဟာက ......"
"ေအး ငါ့ေကာင္ေတြေရ.....ဒီလိုဟ...................................................................................................................."
