"ငါ့အိပ္မက္မ်ား ဟိုးအတိတ္ေတြဆီ ...လြင့္ေမွ်ာမိ ဆယ္စုႏွစ္....တို႕ရ႕ဲမႏၱေလးကေက်ာင္းေတာ္...ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ခဲ့"

မႏၱေလးကိုေရာက္ေတာ့ ေနရမယ့္ အေဆာင္ကိုသြား၊ပစၥည္းေတြေနရာခ်ျပီး ကုတင္ေပၚမွာ ခဏလွဲေနလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနရတာက ႏွစ္ေယာက္ခန္း။ ေဘးခုတင္မွာ လူေရာက္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုတင္မွာ ခဏလွဲျပီး နားေနတယ္။ သိပ္မၾကာတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ အခန္းေဖာ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။
"ဟာ... သူငယ္ခ်င္းေရာက္ေနျပီလား"
သူက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပဲ ႏႈတ္ဆက္တယ္။
"ေအးကြ၊ ကိုယ့္နာမည္က ေ၀မိုးပါ၊ စက္မႈတကၠသိုလ္က"
"ဟာ... ကိုယ့္နာမည္က မိုးေ၀ကြ။ စက္မႈပဲ ၊ ဟား ဟား ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တုိက္ဆိုင္တယ္ကြာ"
"ဟုတ္ပါ့ကိုမိုးေ၀ရာ၊ ခုလို ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္"
"ကိုမိုးေ၀ေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႕၊ မိုးေ၀လို႕ပဲ ေခၚကြာ၊ မင္းနဲ႕ငါက ရြယ္တူပဲျဖစ္မွာပါ"
"ေအး၊ မင္း ဘာစားျပီးျပီလဲ၊ ငါ က ဘယ္သြားျပီးဘာစားရမလဲ မသိဘူးျဖစ္ေနတာ၊ ခုမွ မန္းေလးကို ေသခ်ာေရာက္ဖူးတာ"
"ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုလာကြာ၊ မိန္းနားက Friends မွာ သြားထုိင္ရေအာင္၊ ထမင္းဆီဆမ္းနဲ႕ ၾကက္ဥေၾကာ္မိုက္တယ္ကြ"
"အိုေက၊ သြားမယ္ေလ"
ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အေဆာင္တံခါးကို ေသာ့ခတ္ျပီးထြက္လိုက္တယ္။ ၇၃ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေဘးနားျဖတ္သြားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က
"ဟာ မိုးေ၀...ဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ"
"ဟာ ေနေက်ာ္... ဒီေန႕ပဲေရာက္တာကြ..Friends သြားမလို႕ လိုက္ခဲ့ကြာ"
"ဟာ မင္းကလည္း အခ်ိန္ကိုလည္း ၾကည့္ဦး၊ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ျပီ၊ ဒါ သြားလုပ္မယ္ကြာ"
ေအးေက်ာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ပါးစပ္နား လက္မကိုေထာင္ျပီးေမာ့သလိုလုပ္ျပတယ္။ အရက္သြားေသာက္ဖို႕ေပ့ါ။
"ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ပါလာတယ္ကြ၊ သူဘာမွ မစားရေသးဘူးဆိုလို႕၊ ေ၀မိုးတဲ့။ ေဟ့ေကာင္ေ၀မိုး၊ ဒါ ငါတို႕ ျမိဳ႕က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေအးေက်ာ္ နဲ႕ မင္းမင္း တဲ့"
"ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္"
"ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ၀မ္းသာပါတယ္၊ ပိုျပီး ၀မ္းသာသြားရေအာင္ တူတူသြားေသာက္ၾကစို႕ဗ်ာ"
ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးပါဘူးဆိုျပီး
"သြားဗ်ာ....ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က မေသာက္တတ္ဖူးေနာ္"
"ရပါတယ္ဗ်ာ၊ေနာက္တာ့ တတ္သြားမွာေပါ့"
"ဟား ဟား"
"ေ၀မိုးေရ၊ သတိသာထား၊ ဒီေကာင္က ဇိုးသမားကြ"
"ေအာင္မာ... မင္းကသာ ႏွာသမားကြ"
ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္းနဲ႕ပဲ မိန္းေအာက္ဖက္ ၆၉ လမ္းေပၚက ကိုေအးဆိုင္ကို ေရာက္သြားၾကတယ္။(ကိုေအး ဆုိင္ဆိုတာ သူတို႕အေျပာနဲ႕သိတာပါ၊ ဆရာေမာင္စိန္၀င္းေတာင္ သူ႕၀တၳဳတစ္ပုဒ္မွာ ထည့္ေရးဖူးဆိုပဲ)။ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ေအးေက်ာ္ကပဲ ဦးေဆာင္ျပီး မွာပါတယ္။
" ဦးေအးေရ တစ္လံုးတစ္ဖံုး"
ကၽြန္ေတာ္က ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားျပီး ေဘးနားက မိုးေ၀ကိုေမးလိုက္တယ္။
"ဘာလဲဟ တစ္လံုးတစ္ဖံုးနဲ႕ ၾကက္ေဂြးတစ္ပြဲ"
မိုးေ၀က ရယ္ျပီး
"ဟား ဟား တစ္လံုးတစ္ဖံုးဆိုတာ ဘီအီးတစ္လံုးကို ေဖ်ာ္ရည္အဖံုးတစ္ဖံုးေရာဖို႕ေျပာတာကြ၊ၾကက္ေဂြးဆိုတာက ၾကက္သားနဲ႕ ေဂြးေတာက္ရြက္ဟင္းရည္ကိုေျပာတာ၊ဒီဆိုင္ရဲ႕ နာမည္အၾကီးဆံုးေပါ့၊ဒီေကာင္နဲ႕ ေပါင္းရင္ ေနာက္ေတာ့ မင္းသိလာပါလိမ့္မယ္"
"ငါလခြီး၊ မင္းကေတာ့ ငါ့ကို နာမည္ဖ်က္ဖို႕ပဲ"
ေအးေက်ာ္က ေျပာရင္းဆိုရင္း စားပြဲထိုးေလးလာခ်ေပးတဲ့ ပုလင္းကို ဖန္ခြက္ေလးခြက္ထည့္လိုက္တယ္။ကၽြန္ေတာ္က အေၾကာက္အကန္ျငင္းရတာေပါ့။
"ဟာ... ငါ တကယ္မေသာက္တတ္လို႕ပါဟ ၊ျပီးေတာ့ ခုဗိုက္ဆာေနတာဆိုေတာ့ တစ္ခုခုစားဦးမယ္"
"ဟုတ္တယ္ကြ၊ မင္းကလည္း မေသာက္တတ္တဲ့လူကို အတင္းမတိုက္ပါနဲ႕။ ညီေလးေရ၊ ထမင္းဆီဆမ္းနဲ႕ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္တစ္ပြဲခ်ကြာ"
မိုးေ၀က ေအးေက်ာ္ကို ဟန္႕တားရင္း ထမင္းပါ တခါတည္းမွာေပးလိုက္တယ္။ေသာက္ၾကစားၾကရင္း အရွိန္ရလာေတာ့ ေအးေက်ာ္က မိုးေ၀ကို
"ေဟ့ေကာင္၊ မင္း စုစုနဲ႕ ျပတ္သြားျပီဆိုကြ၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
စုစုဆိုတဲ့အသံၾကားေတာ့ ေအးေက်ာ္မ်က္ႏွာ မဲ့သြားတယ္။
"ဒီလိုပါပဲကြာ"
"ဘာဒီလိုပါပဲလဲ။ မရဘူးေဟ့ေကာင္ ေျပာျပ"
"ဒီလိုပါပဲဆိုကြာ မင္းကလည္း "
"ေအး မင္းမေျပာရင္ မင္းစုစုကို ငါသြားေမးမွာေနာ္"
" မင္းသြားေမးရဲရင္ ေမးေပါ့ကြ"
"ေအး ဒါဆို သြားျပီ"
ေအးေက်ာ္က မူးမူးနဲ႕ တကယ္သြားမယ္လုပ္ေတာ့ မိုးေ၀က ကမန္းကတန္းတားတယ္။
"ဟာ ေဟ့ေကာင္ မသြားနဲ႕ မသြားနဲ႕"
"သြားမွာပဲကြာ မင္းမွ မေျပာတာ"
မိုးေ၀က မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ ေလသံနဲ႕
"ကဲ မင္းဒီေလာက္သိခ်င္ရင္ ေျပာမယ္ကြာ"
"ေအး၊ ဒီလိုမွေပါ့ကြ"
မိုးေ၀က လက္ထဲက အရက္ခြက္ကို တစ္ခ်က္တည္းေမာ့လုိက္ျပီး ၾကက္ေဂြးပန္းကန္ထဲက ေျခေထာက္ကို ကိုက္လိုက္တယ္။ ေဆးလိပ္ခြက္ထဲက ေငြနဂါးေဆးေပါ့လိပ္ကို ပါးစပ္မွာတပ္ျပီး မီးညွိလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေဆးလိပ္ကို တစ္ခ်က္ ဖြာလိုက္ျပီး ေဆြးေျမ႕တဲ့ေလသံနဲ႕
"ဒီလိုကြ..... အဲဒီညက မိန္းထဲက လူျပတ္တဲ့ ခံုတန္းလ်ားေလးေပၚမွာ...သူနဲ႕ငါ ၾကည္ႏူးေနၾကတာေပါ့ကြာ................................................................................................."

************************************************************************************