စုစုရဲ႕ ႏို႕ေလးေတြက မၾကီးလြန္း မေသးလြန္းနဲ႕ လံုးလံုးက်စ္က်စ္ အေနေတာ္ေလးျဖစ္ပါတယ္။မိုးေ၀လည္း တစ္ခါမွ မကိုင္ဘူးေတာ့ လက္ေတြတုန္ေနတယ္။ ဘယ္သူမွမကိုင္ဘူးတဲ့ ႏို႕ေလးဆိုေတာ့ ႏို႕သီးေခါင္းေလးက ရွာမရဘူး။ ေဘာ္လီေပၚက ကိုင္ရတာလည္း ပါတာေပါ့။ ႏို႕ေလးေတြကို မနယ္တတ္နယ္တတ္နဲ႕ နယ္ရင္း အားမလိုအားမရျဖစ္ျပီး ညွစ္လုိက္မိတယ္။
"အ..."
"ကို... နာတယ္..."
"ေဆာ... ေဆာရီးေနာ္... စု...တအားနာသြားလား"
"ဟင့္... နာတာေပါ့...ကို က အရမး္ညွစ္တာကိုး..."
မိုးေ၀လည္း ေခၽြးေတြဘာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္ေနျပီ။ ေအာက္ကေကာင္ကလည္း ျငိမ္ျငိမ္မေန။ ေတာ္ေသးတာက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ေဘးခ်င္းယွဥ္ျပီးထိုင္တာဆိုေတာ့ သူ႕ေကာင္နဲ႕ စုစုကို ေတာ့မထိေသး။ စုစုမွာလည္း မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ျပီး မိုးေ၀ကိုပဲ အတင္းဖက္ထားတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္လို႕ ျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိုးေ၀ေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခုလက္ခနဲေပၚလာတယ္။ သူဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီး ရတနာ၀င္းထိန္ ရဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက ေရးသားခ်က္ေလးပါ။ ဘာတဲ့...
'အပ်ိဳစစ္စစ္မိန္းကေလးေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ေပးျပီး ႏို႕ေလးေတြကိုသာ ေကာင္းေကာင္းနယ္လိုက္၊ ဘာမွမသိၾကေတာ့ဘူး၊ေအး...အဲဒီအခ်ိန္ေလးမွာ သူတို႕ကို ရေအာင္လုပ္၊ တစ္ခုေတာ့ သတိထား၊ မ၀င္ခင္ေလးမွာ နည္းနည္းအတင္းလုပ္ရလိမ့္မယ္၊ သူတို႕ဘာမွ မေျပာႏုိင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းကိုသာမလြတ္တမ္းစုပ္ထား၊ျပီးရင္ ၀င္ေအာင္သာလုပ္၊ ေအး ...၀င္သြားျပီးရင္ ျပီးျပီ၊ အားလံုး ေမာင့္သေဘာပဲ ျဖစ္သြားျပီ...'
အေတြးနဲ႕တင္ မိုးေ၀ ရင္တစ္ခ်က္တုန္သြားတယ္။ စုစုကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္ျပီး သူ႕ကုိပဲ အတင္းဖက္ထားတယ္။ မိုးေ၀ စုစုရဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းေလးရေအာင္စမ္းျပီး ေဘာ္လီေပၚကေန အသာေလး ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ေတာ့ စုစုႏႈတ္ခမ္းေလးက မသည္းမကြဲေလး ညည္းသံထြက္လာတယ္။
"ဟင့္...ဟင့္..."
မိုးေ၀ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ... အဆင္ေျပရင္ေတာ္ေသး... မေတာ္ ထေအာ္လိုက္ရင္ အရွက္က လံုးလံုးကြဲမွာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခြင့္အေရးက ရခဲသည္။ စုစု အစ္မနယ္ျပန္သြားတုန္းမို႕ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြ႕ခြင့္ရတာ။ မဟုတ္ရင္ မလြယ္ေရးခ် မလြယ္၊ ဘာလို႕ဆို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာေတာင္ သူ႕အစ္မက အျမဲပါေနၾကဆိုေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္မွာလံုး၀ မလြတ္လပ္။ ကဲ...မထူးပါဘူးကြာ၊ ခြင့္သာဆဲမွ မခဲခ်င္လွ်င္ အလြဲနင့္ျပင္ ရွိေသးလိမ့္လား ေမာင္မိုးေ၀ေရ... ။ မိုးေ၀သူ႕ဖာသာသူ အားတင္းျပီး စုစုကို ဖက္ထားရာမွ လႊတ္လိုက္သည္။ စုစုလည္း မ်က္လံုးပြင့္လာျပီး
"ဟင္... ကို... ဘာျဖစ္သြားတာလဲ"
"စု...ကို႕ ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား"
"ကို ကလည္း ...ဘာေၾကာင္ျပန္ျပီလဲ...ခ်စ္လုိ႕ဒီေလာက္ အလိုလိုက္တာေပါ့လို႕..."
"ဒါဆို......"
"အို...အေမ့....အု...ဖလု..."
မိုးေ၀က ေျပာေျပာဆိုဆိုပဲ စုစုႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္လုိက္ရင္း ခံုတန္းလ်ားေပၚလွဲခ်လို္က္သည္။
"အ...ကို.. အိ..ပလြတ္...မလုပ္..."
စုစုအသံက မပီမသထြက္လာတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ မိုးေ၀ဆိုတဲ့ေကာင္က ဘာမွ်မေျပာႏိုင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းကို မလြတ္တမ္း စုပ္ထားတာကိုး။ စုစုလက္ေလးေတြက မိုးေ၀ကို အတင္းတြန္းသည္၊ ကုတ္သည္။ မိုးေ၀ကလည္း စုစုလက္ႏွစ္ဖက္ကို ရေအာင္ခ်ဳပ္ရင္း စုစုကိုယ္ေပၚ အတင္းတက္သည္။
"အင္း.... လႊတ္....အု..."
စုစုကလည္း သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းဖယ္ရင္း ရေအာင္ေအာ္ျပီး ရုန္းသည္။ ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္သည္။ဒီအေျခအေနမွာ ေနာက္ဆုတ္လို႕မရေတာ့ ဆိုတာ မိုးေ၀သိသည္။ ရေအာင္မလုပ္ႏုိင္လွ်င္ သူ လစ္ေတာ့မည္။ ဒီေတာ့လည္း မညွာႏုိင္ေတာ့။ ကန္လုိက္သည့္ ေျခေထာက္ေလးကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲဖယ္ျပီး စုစုေပါင္ၾကားေလးထဲ ရေအာင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ စုစုလံုခ်ည္ေလးကလည္း ခါးေပၚလွန္က်သြားသည္။
"အ...ကို....အင့္..."
စုစုမ်က္ႏွာေလး နီသြားျပီး အတင္းရုန္းျပန္သည္။ မိုးေ၀တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခၽြးေတြ ရြဲေနျပီ။ပုဆိုးကိုခၽြတ္ဖို႕ လက္တစ္ဖက္ကို လႊတ္လုိက္ေတာ့ လြတ္သြားတဲ့လက္နဲ႕ စုစု မိုးေ၀ကို လွမ္းကုတ္သည္။
"အား..."
စုစုလက္ကို ကမန္းကတန္းျပန္ဖမ္းလိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္ မ်က္ႏွာမွာ ႏွစ္ခ်က္ ကုတ္ခံလိုက္ရသည္။ေနာက္ေတာ့မွ အၾကံရျပီး ပုဆိုးေအာက္နားကို ေျခမႏွင့္ညွပ္ျပီးဆြဲလိုက္ေတာ့ ပုဆိုးက ေအာက္သို႕ေလွ်ာက်ျပီး ဖြားဖက္ေတာ္က ဘြားခနဲ ေပၚလာသည္။ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို မာန္ေထာင္ေနျပီ။ မိုးေ၀ စုစုကိုယ္ေလးေပၚ အတင္းဖိျပီး စုစုေပါင္ၾကားေလးထဲ သူ႕ဖင္ကို မရ ရေအာင္ တုိး၀င္လိုက္သည္။
"အင့္ ... အိ...အိ..."
စုစုဆီမွ မသဲမကြဲ ရႈိက္သံေလး ေပၚလာေတာ့ မိုးေ၀ နည္းနည္းလန္႕သြားတယ္။ ငါေတာ့ မွားျပီထင္တယ္ ... အို ...ခုခ်ိန္ေရာက္မွေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လုိ႕လည္း ဘာထူးေတာ့မွာလဲ... ျပီးသြားရင္ သူလည္း ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္မွာပါ...ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတြး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေျဖသိမ့္ရင္း မုိးေ၀ စုစုဟာေလးထဲ သြင္းဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္။ စုစု ေပါင္ေလးက စိထားေတာ့ ဟသြားေအာင္ သူ႕ဖင္ကို ဘယ္ညာႏွဲ႕ရင္း တျဖည္းျဖည္းတိုးလိုက္တယ္။ စုစုကလည္း အတင္းျပန္လုိက္စိေပမယ့္ မိုးေ၀က သူ႕ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ ေပါင္ရင္းနားေလးေရာက္ေတာ့ မိုးေ၀ ေခၽြးျပန္ျပီ။ သူက တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူးဆိုေတာ့ စုစုဟာေလးက ဘယ္နားေနမွန္းမသိ။ ဖင္ကိုလွည့္ျပီး လုိက္စမ္းတယ္။ လက္ကိုလည္း မလႊတ္ရဲေတာ့ ကိုင္ျပီးထည့္လို႕မရ၊ စုစုႏႈတ္ခမ္းကိုလည္ မလႊတ္ရဲေတာ့ ေအာက္လည္း ငံု႕ၾကည့္လို႕မရနဲ႕ မိုးေ၀ ပ်ာေနတယ္။ စမ္းရင္း စမ္းရင္းနဲ႕ ခ်ိဳင့္ေလးလို ေတြ႕ေတာ့ နည္းနည္းအားစိုက္ျပီး ထိုးၾကည့္လိုက္တယ္။ မရ၊ အေပၚကို ေခ်ာ္ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္စမ္းျပီး ထိုးၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ နည္းနည္းေလး၀င္သြားမလိုျဖစ္ျပီး ျပန္ေခ်ာ္ထြက္လာျပန္တယ္။ ဟာ...ဂြပဲေဟ့... ဆင္ေကာင္ၾကီး အျမီးက်မွ တစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္... မိုးေ၀ နဂိုကတည္းကမွ လန္႕ေနပါတယ္ဆိုမွ ၀င္ေအာင္ သြင္းလို႕မရေတာ့ ပိုျပီးပ်ာလာတယ္။ ကဲ မထူးပါဘူးကြာဆိုျပီး ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ျပီး အားနဲ႕ ထိုးထဲ့လိုက္ျပန္တယ္။ ၀င္တယ္ဆိုရံုေလး ၀င္ျပီး ထပ္ထိုးထည့္လို႕မရေတာ့ဘူး ၊ မိုးေ၀ဟာကို ေရွ႕က ဆီးျပီးတစ္ခုခုက ကာထားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ မိုးေ၀ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ေနျပီ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလည္း မသိေတာ့ဘူး။ ေဇာေခၽြးေတြဆိုတာကလည္း နဖူးကေနကို တေတာက္ေတာက္က်ေနတယ္။ စုစုက ေအာ္ေတာ့ မေအာ္ေတာ့ဘူး ၊ဒါေပမယ့္ သူ႕ကို မ်က္လံုးျပဴးျပီး ၾကည့္ေနတယ္။ သူလည္း ရုန္းရကန္ရ ေအာ္ရဟစ္ရတာ ေမာသြားျပီထင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ...................

မိုးေ၀ သူ႕စကားကို ခဏရပ္ျပီး ေအးေက်ာ္ငွဲဲ႕ထားတဲ့အရက္ခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လုိက္တယ္။
"ဟေကာင္ သူေတာင္းစားရ ၊ မင္းေတာ္ေတာ္ အ တဲ့ေကာင္ပဲ၊ အဲဒါ အပ်ိဳရည္အေမွးပါးလို႕ ေခၚတယ္ကြ"
ေအးေက်ာ္က ေဘးကေန ဆရာၾကီး၀င္လုပ္တယ္။မင္းမင္းက
"ဟ အဲဒီအေမွးပါးက တစ္ခ်က္ေလာက္ ထိုးလိုက္ရင္ ေပါက္တဲ့ဟာကို ၊ မင္းကလည္း"
"မဟုတ္ဘူးကြ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ထူတယ္ ၊ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထိုးေဖာက္မွ ေပါက္တာကြ"
"မင္းက ဘယ္ႏွစ္ခါ လုပ္ဖူးလို႕လဲ"
"ေအာင္မယ္...မင္းကေကာ ဘယ္ႏွစ္ခါလုပ္ဖူးလို႕လဲ၊ ရည္စားေတာင္ မထားဖူးတဲ့ေကာင္ကမ်ား"
"ငါ့ကိုေျပာရေအာင္ မင္းကေကာ မိန္းမအနံ႕ေတာင္ ခံဖူးရဲ႕လား"
ေျပာရင္းဆိုရင္း ေအးေက်ာ္နဲ႕မင္းမင္း ထျပီး ျငင္းၾကပါေရာ။
"မင္းမယံုရင္ ဟိုေကာင္ ေ၀မိုးကိုေမးၾကည့္ကြာ... ဟုတ္တယ္မလား ေ၀မိုး....ငါ ေျပာတာ"
ကၽြန္ေတာ္ကိုပါဆြဲထည့္ေတာ့့ ၾကား၀င္ေျပာရေတာ့တယ္။
"ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူးဗ်၊ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး၊ ဘာတဲ့ ...အေမွးပါး... ဟုတ္လား...အဲဒါေတာင္ ခု ခင္ဗ်ားတို႕ေျပာမွ ၾကားဖူးတာ"
"ဟ...ေကာင္းေရာကြာ...မင္းက ငါတို႕ထက္ကို ပိုဆိုးေနပါလား"
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရက္ေသာက္ျပီးလို႕ ေဆးလိပ္ပါဖြာေနတဲ့ မိုးေ၀က
"ကဲ မင္းတို႕ျပီးရင္ ငါ ဆက္ေျပာရမွာလား"
"ဟာ...ဟုတ္တယ္..ဟုတ္တယ္... ငါတို႕မေျပာေတာ့ဘူး၊ "
"တကယ္ေတာ့ မင္းတို႕ိထင္သလို မဟုတ္ဘူးကြ"
"ဟင္....ဒါဆို မင္းဟာက ......"
"ေအး ငါ့ေကာင္ေတြေရ.....ဒီလိုဟ...................................................................................................................."

အခ်ိန္က ည ဂ နာရီခန္႕။ မိန္းထဲက chemistry ေဆာင္ေနာက္နားက လူရွင္းတဲ့ ျခံဳပုတ္အေနာက္ ခံုတန္းလ်ားေလးမွာ မိုးေ၀နဲ႕ သူ႕ခ်စ္သူ စုစုတို႕ ခ်စ္သူတို႕သဘာ၀ တြတ္ထိုးေနၾကတယ္။ မီးကလည္း ထံုးစံအတုိင္းပ်က္ေနၾကဆိုေတာ့ သူတို႕လို အတြဲေတြအတြက္ေတာ့ အၾကိဳက္ေပါ့။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ မိုးေ၀ကလည္း ရည္းစားဆိုလို ဒီတစ္ေယာက္ပဲ ရွားရွားပါးပါး ရဖူးေသးတာ။ မိန္းမဆို ယင္မေတာင္ ကိုင္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ လူပ်ိဳစစ္စစ္။ စုစုကလည္း က်ားဆို က်ားအိမ္သာေရွ႕ကေတာင္ ျဖတ္မေလွ်ာက္ဖူးခဲ့တဲ့ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလး။
"ခ်ဳ ခ်ဳ ဂု"
မိုးေ၀ဆိုတဲ့ေကာင္က ရင္ေတြခုန္ျပီး စုစုကိုေတာင္ ပီေအာင္မေခၚႏိုင္ေတာ့ဘူး ခ်ဳခ်ဳ ျဖစ္သြားတယ္။ ျ႔ပီးေတာ့ ဂု ဆိုတဲ့ တံေတြးျမိဳသံက ကပ္ပါသြားေသးတယ္။
"ဘာ... ဘာလဲ.. ကို...ရဲ႕"
စုစုကလည္း သူ႕ရင္ခုန္သံနဲ႕သူဆိုေတာ့ ဒီကေကာင္ ျဖစ္ေနတာကို သတိမထားမိဘူး။ မိုးေ၀ ရင္ခြင္ထဲက ေခါင္းေလးေမာ့လာတယ္။ မိုးေ၀က ေမာ့လာတဲ့စုစုမ်က္ႏွာေလးကို ကိုင္ျပီးနဖူးေလးကို အသာေလးနမ္းလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ႏွာေခါင္း၊ပါး၊နားရြက္ ေနရာအႏွ႕ံနမ္းျပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးဆီ ေရာက္သြားတယ္။ စုစုရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထြးေထြးေလးက တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။
"ဟင့္ ဟင့္"
မိုးေ၀က စုစုရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ဖက္နဲ႕ စုပ္ယူလိုက္တယ္။
"အာ.... "
စုစုေက်ာေလးေကာ့တက္လာတယ္၊ ျပီးေတာ့ မုိးေ၀ရဲ႕ ေက်ာကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ တင္းတင္းဖက္ထားတယ္။မိုးေ၀က သူ႕လွ်ာကို စုစုရဲ႕ပါးစပ္ေလးထဲထည့္ျပီး စုစုရဲ႕ လွ်ာေလးကိုကလိလိုက္ ၊စုပ္ေပးလိုက္လုပ္ေတာ့ စုစုမေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။
"ကို.... ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ.... စု ေနရခက္တယ္"
မိုးေ၀က ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာ။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ေနရင္းနဲ႕ ေက်ာျပင္ေလးကိုပါ ဖြဖြပြတ္ေပးေနတယ္။ စုစု၀တ္လာတာေလးက တီရွပ္ခါးတိုေလးဆိုေတာ့ မိုးေ၀ကိုမွီထားရင္ ဗိုက္သားေလးေတြက ေပၚေနတယ္။ မိုးေ၀လက္က ေက်ာျပင္ေလးကိုပြတ္ရင္း လြတ္ေနတဲ့ ေနရာေလးဆီတျဖည္းျဖည္းေရာက္လာတယ္။ ဗိုက္သားေလးေပၚလက္တင္မိလုိက္ေတာ့ စုစု တြန္႕ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတိထားမိပံုမေပၚဘူး။ မိုးေ၀လည္း အတင့္ရဲလာျပီး ဗိုက္သားေလးကို ဆက္ပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္။ အဲဒီကေန အေပၚကို တျဖည္းျဖည္းတက္လာေတာ့ ခ်က္အထက္နားေလးမွာ ေဘာ္လီေလးကို သြားေတြ႕တယ္။
"ဟိုက္ ဒုကၡပဲ၊ ဘာလို႕ ေဘာ္လီက ဒီေလာက္ ရွည္ရတာလဲ"
မိုးေ၀ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ အမွန္က စုစု ၀တ္လာတာက ေဘာ္လီမဟုတ္။ ရွင္ျမီးအက်ပ္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ မုိးေ၀လည္း မထူးပါဘူးဆိုျပီး ေဘာ္လီေပၚကပဲ အေပၚကို ဆက္တက္လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ စုစုလည္း သတိထားမိျပီး
"ဟာ ကို ကလည္း... ဘာလုပ္မလို႕လဲလို႕"
ရည္းစားမထားဖူးေပမယ့္ ေယာက်ၤားတို႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သိစိတ္နဲ႕ ဒီေလသံကေတာ့ ကိုင္လို႕ ရေလာက္တယ္ဆိုတာ မိုးေ၀သေဘာေပါက္ပါတယ္။ဒါနဲ႕ပဲ စုစု ႏို႕ေလးေတြကို ေဘာ္လီေပၚကေနဆုပ္ကိုင္လုိက္တယ္။
"ကို....မလုပ္နဲ႕ကြာ..."
"စုကလည္း၊ ခဏေလးပဲ ကို္င္ၾကည့္ခ်င္လို႕ ေပးကိုင္ပါကြာ....ေနာ္..."
မိုးေ၀က ေျပာလည္းေျပာ ၊ကိုင္လည္းကို္င္၊ ႏႈတ္ခမ္းကလည္း စုပ္ေပးနဲ႕ လုပ္လိုက္ေတာ့ စုစုလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာႏုိင္ေတာ့ပဲ မုိးေ၀ ကိုသာ တင္းတင္းဖက္ထားေတာ့တယ္။

"ငါ့အိပ္မက္မ်ား ဟိုးအတိတ္ေတြဆီ ...လြင့္ေမွ်ာမိ ဆယ္စုႏွစ္....တို႕ရ႕ဲမႏၱေလးကေက်ာင္းေတာ္...ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ခဲ့"

မႏၱေလးကိုေရာက္ေတာ့ ေနရမယ့္ အေဆာင္ကိုသြား၊ပစၥည္းေတြေနရာခ်ျပီး ကုတင္ေပၚမွာ ခဏလွဲေနလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနရတာက ႏွစ္ေယာက္ခန္း။ ေဘးခုတင္မွာ လူေရာက္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုတင္မွာ ခဏလွဲျပီး နားေနတယ္။ သိပ္မၾကာတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ အခန္းေဖာ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။
"ဟာ... သူငယ္ခ်င္းေရာက္ေနျပီလား"
သူက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပဲ ႏႈတ္ဆက္တယ္။
"ေအးကြ၊ ကိုယ့္နာမည္က ေ၀မိုးပါ၊ စက္မႈတကၠသိုလ္က"
"ဟာ... ကိုယ့္နာမည္က မိုးေ၀ကြ။ စက္မႈပဲ ၊ ဟား ဟား ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တုိက္ဆိုင္တယ္ကြာ"
"ဟုတ္ပါ့ကိုမိုးေ၀ရာ၊ ခုလို ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္"
"ကိုမိုးေ၀ေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႕၊ မိုးေ၀လို႕ပဲ ေခၚကြာ၊ မင္းနဲ႕ငါက ရြယ္တူပဲျဖစ္မွာပါ"
"ေအး၊ မင္း ဘာစားျပီးျပီလဲ၊ ငါ က ဘယ္သြားျပီးဘာစားရမလဲ မသိဘူးျဖစ္ေနတာ၊ ခုမွ မန္းေလးကို ေသခ်ာေရာက္ဖူးတာ"
"ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုလာကြာ၊ မိန္းနားက Friends မွာ သြားထုိင္ရေအာင္၊ ထမင္းဆီဆမ္းနဲ႕ ၾကက္ဥေၾကာ္မိုက္တယ္ကြ"
"အိုေက၊ သြားမယ္ေလ"
ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အေဆာင္တံခါးကို ေသာ့ခတ္ျပီးထြက္လိုက္တယ္။ ၇၃ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေဘးနားျဖတ္သြားတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က
"ဟာ မိုးေ၀...ဘယ္တုန္းကေရာက္တာလဲ"
"ဟာ ေနေက်ာ္... ဒီေန႕ပဲေရာက္တာကြ..Friends သြားမလို႕ လိုက္ခဲ့ကြာ"
"ဟာ မင္းကလည္း အခ်ိန္ကိုလည္း ၾကည့္ဦး၊ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ျပီ၊ ဒါ သြားလုပ္မယ္ကြာ"
ေအးေက်ာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ပါးစပ္နား လက္မကိုေထာင္ျပီးေမာ့သလိုလုပ္ျပတယ္။ အရက္သြားေသာက္ဖို႕ေပ့ါ။
"ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ပါလာတယ္ကြ၊ သူဘာမွ မစားရေသးဘူးဆိုလို႕၊ ေ၀မိုးတဲ့။ ေဟ့ေကာင္ေ၀မိုး၊ ဒါ ငါတို႕ ျမိဳ႕က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေအးေက်ာ္ နဲ႕ မင္းမင္း တဲ့"
"ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္"
"ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ၀မ္းသာပါတယ္၊ ပိုျပီး ၀မ္းသာသြားရေအာင္ တူတူသြားေသာက္ၾကစို႕ဗ်ာ"
ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးပါဘူးဆိုျပီး
"သြားဗ်ာ....ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က မေသာက္တတ္ဖူးေနာ္"
"ရပါတယ္ဗ်ာ၊ေနာက္တာ့ တတ္သြားမွာေပါ့"
"ဟား ဟား"
"ေ၀မိုးေရ၊ သတိသာထား၊ ဒီေကာင္က ဇိုးသမားကြ"
"ေအာင္မာ... မင္းကသာ ႏွာသမားကြ"
ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္းနဲ႕ပဲ မိန္းေအာက္ဖက္ ၆၉ လမ္းေပၚက ကိုေအးဆိုင္ကို ေရာက္သြားၾကတယ္။(ကိုေအး ဆုိင္ဆိုတာ သူတို႕အေျပာနဲ႕သိတာပါ၊ ဆရာေမာင္စိန္၀င္းေတာင္ သူ႕၀တၳဳတစ္ပုဒ္မွာ ထည့္ေရးဖူးဆိုပဲ)။ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ေအးေက်ာ္ကပဲ ဦးေဆာင္ျပီး မွာပါတယ္။
" ဦးေအးေရ တစ္လံုးတစ္ဖံုး"
ကၽြန္ေတာ္က ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားျပီး ေဘးနားက မိုးေ၀ကိုေမးလိုက္တယ္။
"ဘာလဲဟ တစ္လံုးတစ္ဖံုးနဲ႕ ၾကက္ေဂြးတစ္ပြဲ"
မိုးေ၀က ရယ္ျပီး
"ဟား ဟား တစ္လံုးတစ္ဖံုးဆိုတာ ဘီအီးတစ္လံုးကို ေဖ်ာ္ရည္အဖံုးတစ္ဖံုးေရာဖို႕ေျပာတာကြ၊ၾကက္ေဂြးဆိုတာက ၾကက္သားနဲ႕ ေဂြးေတာက္ရြက္ဟင္းရည္ကိုေျပာတာ၊ဒီဆိုင္ရဲ႕ နာမည္အၾကီးဆံုးေပါ့၊ဒီေကာင္နဲ႕ ေပါင္းရင္ ေနာက္ေတာ့ မင္းသိလာပါလိမ့္မယ္"
"ငါလခြီး၊ မင္းကေတာ့ ငါ့ကို နာမည္ဖ်က္ဖို႕ပဲ"
ေအးေက်ာ္က ေျပာရင္းဆိုရင္း စားပြဲထိုးေလးလာခ်ေပးတဲ့ ပုလင္းကို ဖန္ခြက္ေလးခြက္ထည့္လိုက္တယ္။ကၽြန္ေတာ္က အေၾကာက္အကန္ျငင္းရတာေပါ့။
"ဟာ... ငါ တကယ္မေသာက္တတ္လို႕ပါဟ ၊ျပီးေတာ့ ခုဗိုက္ဆာေနတာဆိုေတာ့ တစ္ခုခုစားဦးမယ္"
"ဟုတ္တယ္ကြ၊ မင္းကလည္း မေသာက္တတ္တဲ့လူကို အတင္းမတိုက္ပါနဲ႕။ ညီေလးေရ၊ ထမင္းဆီဆမ္းနဲ႕ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္တစ္ပြဲခ်ကြာ"
မိုးေ၀က ေအးေက်ာ္ကို ဟန္႕တားရင္း ထမင္းပါ တခါတည္းမွာေပးလိုက္တယ္။ေသာက္ၾကစားၾကရင္း အရွိန္ရလာေတာ့ ေအးေက်ာ္က မိုးေ၀ကို
"ေဟ့ေကာင္၊ မင္း စုစုနဲ႕ ျပတ္သြားျပီဆိုကြ၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
စုစုဆိုတဲ့အသံၾကားေတာ့ ေအးေက်ာ္မ်က္ႏွာ မဲ့သြားတယ္။
"ဒီလိုပါပဲကြာ"
"ဘာဒီလိုပါပဲလဲ။ မရဘူးေဟ့ေကာင္ ေျပာျပ"
"ဒီလိုပါပဲဆိုကြာ မင္းကလည္း "
"ေအး မင္းမေျပာရင္ မင္းစုစုကို ငါသြားေမးမွာေနာ္"
" မင္းသြားေမးရဲရင္ ေမးေပါ့ကြ"
"ေအး ဒါဆို သြားျပီ"
ေအးေက်ာ္က မူးမူးနဲ႕ တကယ္သြားမယ္လုပ္ေတာ့ မိုးေ၀က ကမန္းကတန္းတားတယ္။
"ဟာ ေဟ့ေကာင္ မသြားနဲ႕ မသြားနဲ႕"
"သြားမွာပဲကြာ မင္းမွ မေျပာတာ"
မိုးေ၀က မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ ေလသံနဲ႕
"ကဲ မင္းဒီေလာက္သိခ်င္ရင္ ေျပာမယ္ကြာ"
"ေအး၊ ဒီလိုမွေပါ့ကြ"
မိုးေ၀က လက္ထဲက အရက္ခြက္ကို တစ္ခ်က္တည္းေမာ့လုိက္ျပီး ၾကက္ေဂြးပန္းကန္ထဲက ေျခေထာက္ကို ကိုက္လိုက္တယ္။ ေဆးလိပ္ခြက္ထဲက ေငြနဂါးေဆးေပါ့လိပ္ကို ပါးစပ္မွာတပ္ျပီး မီးညွိလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေဆးလိပ္ကို တစ္ခ်က္ ဖြာလိုက္ျပီး ေဆြးေျမ႕တဲ့ေလသံနဲ႕
"ဒီလိုကြ..... အဲဒီညက မိန္းထဲက လူျပတ္တဲ့ ခံုတန္းလ်ားေလးေပၚမွာ...သူနဲ႕ငါ ၾကည္ႏူးေနၾကတာေပါ့ကြာ................................................................................................."

************************************************************************************

"အစ္မေရ ...မရေတာ့ဘူး...အား... ေ၀ါ့..."
အသံႏွင့္အတူ ကိုယ္ေပၚ ခၽြဲက်ိက်ိအရည္ေတြ စီးလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရုတ္တရက္လန္႕ႏိုးလာတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
"ဟိုက္...ဒုကၡပဲ...အန္...အန္တာလား"
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ရြယ္တူေကာင္မေလး ကားမူးျပီးအန္တာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ျပဴတင္းေပါက္ေဘးမွာထိုင္တာဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးကို
"လာ လာ ဒီျပဴတင္းေပါက္က အန္လိုက္"
"ဟုတ္ ဟုတ္ .....ေ၀ါ့...."
ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚေက်ာ္ရင္း မထိန္းႏုိင္ပဲ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္အန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကမန္းကတန္းေရွာင္လုိက္ေပမယ့္ မလြတ္ေတာ့။ သြားျပီ... ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးလည္း အန္ဖတ္ေတြႏွင့္ ပရပြျဖစ္ကုန္ျပီ။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ပဲ ျပဴတင္းေပါက္ကေခါင္းထြက္အန္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စီးရတဲ့ကားက ဟုိင္းလတ္ကား ေရွ႕လွည့္ခံုဆိုေတာ့ အရမ္းက်ဥ္းသည္။အရပ္ရွည္သည့္လူဆိုလွ်င္ ေရွ႕ခံုႏွင့္ ဒူးေခါင္းမလြတ္။ အမိုးကလည္း အနည္းငယ္ ကုန္းထလိုက္သည္ႏွင့္ ေခါင္းကတုိက္ျပီ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေက်ာ္ျပီးအန္ေနသည့္ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ ၀င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ေကာင္မေလးကေတာ့ ဘာမွဂရုမျပဳအား။ သူ႕ဗိုက္ထဲမွ ရွိသမွ် အစာတို႕ကိုသာ တရစပ္အန္ထုတ္ေနသည္။ ဟိုအစ္မၾကီးေတြကလည္း တစ္ေယာက္တစ္ခြန္း ၀ိုင္းေအာ္ေနၾကသည္။
"အန္.. အန္... ကုန္သြားေအာင္ အန္...ဒါမွ သက္သာမွာ"
"ပါးစပ္ထဲကိုလက္ထိုးလိုက္"
"ဟဲ့ ဟဲ့ ေက်ာကို ထုေပး ေက်ာကို ထုေပး"
အတန္ၾကာ အန္လို႕၀သြားမွ သူ႕ခံုေပၚထုိင္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာတယ္။
"အားနာလိုက္တာ သူ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ေပကုန္ျပီေနာ္"
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီေလာက္ကေတာ့ ေအးေဆးပါဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႕ သူ႕ကိုၾကည့္ရင္း ေျပာမယ္အလုပ္
"ဟာ... စႏၵာ ... နင္ ... နင္...."
"ဟဲ့ လိပ္...လိပ္..ဥ.."
"အမေလး...."
အလန္႕တၾကား၀ိုင္းေအာ္လိုက္တဲ့ အစ္မၾကီးေတြအသံၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေကာင္မေလးလည္း ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားတယ္။
"ဟင္.. ဟင္... ဘာ ျဖစ္..."
"ဘာျဖစ္လို႕လဲ အစ္မ...."
သူတို႕ကလည္း ပါးစပ္က သဲသဲကြဲကြဲ ထြက္မလာပဲ ထစ္အ ထစ္အျဖစ္ေနတယ္။
"ဟို...ဟို..."
"လက္.လက္..."
ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း ေယာင္အအနဲ႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႕ေျပာတဲ့လက္ဆီ ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူၾကည့္မိေတာ့...
"ဟင္ ...လိပ္ဥ"
"ဟာ ...ကုန္ပါျပီ"
ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္တူေအာ္မိၾကတယ္။ သူ႕လက္ထဲမွာ ဆုပ္ထားတာက ကၽြန္ေတာ့ ေကာင္နဲ႕ ဥႏွစ္လံုး။ ခဏက သူ ကၽြန္ေတာ့အေပၚေက်ာ္ျပီးအန္ေတာ့ သတိမထားမိပဲ ကိုင္ထားမိတာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ကိုယ့္ေကာင္ ကိုင္ထားခံရမွန္းမသိ။ သြားျပီ... သြားျပီ....။ေကာင္မေလးကလည္း ေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႕ လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္လိုက္တာ ဇိကနဲ။
"ေအာင္မေလး ကြဲ ပါျပီဗ်"
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရုတ္တရက္ ေအာ္လိုက္မိတယ္။ကၽြန္ေတာ့ေအာ္သံၾကီးၾကားမွ ေကာင္မေလးလည္း ရွက္ရွက္နဲ႕ လက္လြတ္သြားတယ္။ ဒါကို ဒင္းတို႕က ပါးစပ္ကိုလက္နဲ႕အုပ္ျပီး တခြိခြိ ရယ္ေနၾကေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္က ရွက္လြန္းလို႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာကို။အေရးထဲေနာက္ခံုက အဘိုးၾကီးက
"ငါ့ေျမးတို႕ ...ဘာဥေတြ ကြဲကုန္တာလဲကြဲ႕၊ ဘယ္ႏွစ္လံုးေတာင္ကြဲသြားတာလဲ"
"ခြိ"
"ဟိ ဟိ"
ဟိုအဘိုးၾကီးက မသိလို႕ေမးတာကို ဒင္းတို႕က ၾကိတ္ျပီးရယ္ေနၾကေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရြဲ႕ျပီး...
"လိပ္ဥ အဘေရ... လိပ္ဥ...လိပ္ဥ...ႏွစ္လံုးေတာင္မွွဗ်ား..."
"ဟား ဟား ဟား..."
"ဟီး ဟီး ......"
"ခြီး .. ခြီး... ရွီး......."
အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ဆို ရယ္တာအရွိန္လြန္ျပီး ႏွပ္ေခ်းေတာင္ ရွီး ခနဲထြက္သြားေသးတယ္။ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း ခံုကိုပုတ္ပုတ္ျပီး ရယ္ေနေလရဲ႕။
"ဟီး ဟီး ...လိပ္ဥ... ခြီး ..ႏွစ္လံုး...ခြီး..ခြီး..."
ေကာင္မေလးလား... ဟုတ္ကဲ့ ...ပါးစပ္ေလးကို လက္၀ါးေလးအုပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မခ်ိသြားျဖဲေလး ရယ္ျပလိုက္ပါတယ္။
"အဟီး..."

"သားေရ... ကိုမိုး...ထေတာ့ေလ... သြားဖို႕လာဖို႕ျပင္ရဆင္ရဦးမွာ"
ေမေမ့အသံေၾကာင့္ သူ နာရီကိုယူၾကည့္လိုက္မိသည္။ မနက္ ၅ နာရီတိတိ။ အမွန္က ေမေမမႏိႈးခင္ကတည္းက သူႏိုးေနျပီးသား။ ႏိုးေနျပီးသားဆိုတာထက္ လံုး၀မအိပ္ရေသးတာဆိုလွ်င္ပိုမွန္မည္။ မႏၱေလးသို႕ ေက်ာင္းသြားတက္ရမည္မို႕ ရင္ေတြခုန္ကာ တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္၊ အိပ္ယာထဲ လူးလွိမ့္ရင္း မႏၱေလးေရာက္လွ်င္ ၾကံဳေတြ႕ရမည့္အရာမ်ားကို ေတြးရင္း ေမာေနမိသည္။
"ေအာ္...သားက ႏုိးေနျပီလား... ကဲ ကဲ ထ... မ်က္ႏွာသစ္ျပီး စားစရာရွိတာစား ၊ ျပင္စရာရွိတာ ျပင္"
ေမေမက အိပ္ခန္းထဲထိေရာက္လာျပီးေျပာေတာ့ သူလည္း ထျပီး မ်က္ႏွာသစ္ကာ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ ေမေမျပင္ေပးထားသည့္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းႏွင့္ ဆတ္သားေျခာက္ဖုတ္ကို ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ေသာက္လိုက္သည္။
"သား ဟိုေရာက္ရင္ လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္၊ အေပ်ာ္အပါးမမက္နဲ႕၊ ဘုရားတရားမေမ့နဲ႕၊ စာပဲၾကိဳးစား"
ေမေမက ေဘးနားလာထုိင္ရင္း သူ႕ကို မေမာတမ္းမွာေနသည္။ သူ႕မွာ အစ္မ ၂ ေယာက္ရွိျပီး ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္တည္း အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ အားလံုးက ၀ိုင္းခ်စ္ျပီး အလိုလိုက္ၾကသည္။ ေမေမက အဆိုးဆံုး၊ ဒီသားေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မခ်။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမရဲ႕၊ စိတ္ခ်ပါ၊ သားက မငယ္ေတာ့ပါဘူး၊ ခုေတာင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ျပီပဲကို"
"အမေလး... သားဟာသား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမကလို႕ ဘာေကာင္ၾကီးျဖစ္ေနေန ေမေမ့အတြက္ေတာ့ သားက အျမဲ ကေလးေလးပဲ"
"ဟား ဟား ဟုတ္ပါျပီေမေမရဲ႕၊ ဒါနဲ႕ ေဖေဖေကာ ႏိုးေနျပီလား ေမေမ"
"နင့္အေဖ ဘုရား၀တ္တက္ေနတယ္ေလ... ေဟာ ... ေျပာရင္း ဆင္းလာျပီ"
"ဒါဆို သား ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကို ကန္ေတာ့လုိက္ဦးမယ္"
ေဖေဖနဲ႕ေမေမကို ကန္ေတာ့အျပီးမွာပဲ သူစီးရမယ့္ကားေရာက္လာသည္။
"တီ တီ ...တီ တီ..."
"ကိုေ၀မိုး ကိုေ၀မိုး"
"လာျပီ ... လာျပီ... ေဖေဖ ေမေမ သားသြားျပီ"
သူ ေအာ္လည္းေအာ္ ေမေမတို႕ကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္ရင္း ကားေပၚေျပးတက္လာခဲ့သည္။
"သား တစ္ပတ္တစ္ခါ ဖုန္းဆက္ေနာ္...စာၾကိဳးစား...ေလွ်ာက္မလည္နဲ႕...လိမ္လိမ္မာမာေန"
ေမေမက ကားမထြက္မခ်င္း တတြတ္တြတ္ လိုက္မွာေနသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမရဲ႕ ... သား သြားျပီေနာ္"
သူေျပာေနတုန္းမွာပဲ ကားက ပစၥည္းေတြတင္ျပီး စထြက္ပါေတာ့တယ္။ သူလည္း ကားထုိင္ခံုေပၚမွီရင္း စိတ္ထဲမွာလြမ္းသလိုလို၊ အားငယ္သလိုလို။
"ဟယ္.. ဟယ္... ငိုေတာ့မယ္ ငိုေတာ့မယ္"
"လိပ္မေပ်ာက္လို႕ လိပ္ဥရွာ သူ႕ခမ်ာ ငိုမဲ့ ငိုမဲ့"
"ဟဲ့ လိပ္ဥေပ်ာက္လို႕ လိမ္မရွာ မဟုတ္ဘူးလားဟဲ့"
အသံေတြၾကားလို႕ ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး ၄ ေယာက္။ပိုျပီး တိတိက်က်ေျပာရရင္ေတာ့ အစ္မၾကီးအရြယ္ သံုးေယာက္နဲ႕ သူနဲ႕ရြယ္တူေကာင္မေလး တစ္ေယာက္။
"ဟာ နင္ကလည္း ဒါက လိပ္ဥေလးက သူ႕အစ္ေမ လိပ္မၾကီးေပ်ာက္လို႕ဟ"
"ေအာ္ သနားပါတယ္ေနာ္... ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္... "
"ဟဲ့ နင္ သနားရင္ လိပ္မၾကီး လုပ္လုိက္ပါလား"
"ဟင့္အင္း ... သူ႕အေမေတာ့ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး...လိပ္ဥေလးက ၾကည့္ရတာ သူ႕အေမႏို႕ ျပတ္ေသးပံုမေပၚဘူး၊ ေတာ္ၾကာ ခ်ိဳခ်ိဳဆာတယ္ဆိုျပီး ငါ့ကို ဟိ ဟိ"
"နင္ကလည္း တုိက္လိုက္ေပါ့ ဟီး ဟီး"
"ဟား ဟား ဟား ဟား"
သူသိလိုက္ျပီ။ ဒါ သူ႕ကို ၀ုိင္းေျပာင္ေနၾကတယ္ဆိုတာ။ သူဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အေတြ႕အၾကံဳ လံုး၀မရွိ။ မရွိဆို သူက အားရင္ စာအုပ္ပဲဖတ္ေနတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႕႕႕ေရာေရာေႏွာေႏွာ တစ္ခါမွ မေနခဲ့ဖူး။ သူတို႕စကားကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး မ်က္လံုးကို အတင္းပိတ္ထားလည္း နားထဲကိုေတာ့ တရစပ္၀င္ေနသည္။
"ဟဲ့ ဟဲ့ လိပ္ဥက အေကာင္ေပါက္ခါနီးရင္ ဘာအေရာင္ေျပာင္းတတ္လဲ"
"ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသိဘူးဟ၊ အနီေရာင္ေျပာင္းတယ္ထင္တယ္"
"ဟယ္ ဒါဆို ငါတို႕လိပ္ဥေလး အေကာင္ေပါက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္၊ တျဖည္းျဖည္းနီလာျပီ"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ေဟာ ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္း ရြစိရြစိျဖစ္လာျပီ"
"ဘယ္မွာလဲ... ဟယ္... ဟုတ္တယ္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းေဖာင္းလာျပီ"
သြားျပီ။ သူ႕အက်င့္ကလည္း ရွက္ရင္ မ်က္ႏွာက တျဖည္းျဖည္းနီလာျပီး ႏွာေခါင္းက ပြစိပြစိ ျဖစ္လာတတ္သည္။ ဒီထက္သာဆက္ေျပာရင္ေတာ့ သူအရွက္လြန္ျပီး ကားေပၚကခုန္ခ်မိေတာ့မည္။
ထိုစဥ္မွပဲ
"ေတာ္ပါေတာ့ အစ္မတို႕ရယ္၊ သူ အရမ္းရွက္ေနျပီထင္တယ္"
သူ႕နားထဲကို ပ်ားရည္ျမစ္ကေလး စီးဆင္းသြားတယ္။ မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးကို အသာေမွးျပီး ခိုးၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူနဲ႕ရြယ္တူေကာင္မေလး။ သူနဲ႕ရြယ္တူဆိုေပမယ့္ သူ႕ထက္နည္းနည္းေတာ့ ငယ္ပံုေပါက္တယ္။ မ်က္ႏွာေလးကႏုႏုေလးနဲ႕မ်က္၀န္းေလးက အရည္လဲ့ျပီး ဂရုဏာေတြနဲ႕ လင္းလဲ့ေနတယ္။ သူေျပာလိုက္လို႕လား မသိဘူး ဟို အစ္မၾကီးေတြလည္း သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ မစေတာ့ဘူး။ သူလည္း ခုမွပဲ သက္ျပင္းေမာၾကီးကို ခ်လိုက္မိေတာ့တယ္။
"ဟူး........"
"ဟယ္ ဥေပါက္ျပီးသြားျပီထင္တယ္"
"ဟိ ဟိ ေတာ္ပါေတာ့ မိၾကည္သာရဲ႕... နင့္လိပ္ဥေလး ကားေပၚက ခုန္ဆင္းသြားပါဦးမယ္"
"ခြိ ခြိ"
သူ ဘာသံမွ ထပ္မထြက္ရဲေတာ့ပဲ မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ျပီး သက္ျပင္းကို ၾကိတ္ခ်လိုက္မိပါေတာ့တယ္။
"ဟင္း... ဟိုေရာက္ရင္ေတာ့ ဒီထက္ပိုဆိုးတာေတြ ေတြ႕ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕...ဘုရား...ဘုရား..."