"သားေရ... ကိုမိုး...ထေတာ့ေလ... သြားဖို႕လာဖို႕ျပင္ရဆင္ရဦးမွာ"
ေမေမ့အသံေၾကာင့္ သူ နာရီကိုယူၾကည့္လိုက္မိသည္။ မနက္ ၅ နာရီတိတိ။ အမွန္က ေမေမမႏိႈးခင္ကတည္းက သူႏိုးေနျပီးသား။ ႏိုးေနျပီးသားဆိုတာထက္ လံုး၀မအိပ္ရေသးတာဆိုလွ်င္ပိုမွန္မည္။ မႏၱေလးသို႕ ေက်ာင္းသြားတက္ရမည္မို႕ ရင္ေတြခုန္ကာ တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္၊ အိပ္ယာထဲ လူးလွိမ့္ရင္း မႏၱေလးေရာက္လွ်င္ ၾကံဳေတြ႕ရမည့္အရာမ်ားကို ေတြးရင္း ေမာေနမိသည္။
"ေအာ္...သားက ႏုိးေနျပီလား... ကဲ ကဲ ထ... မ်က္ႏွာသစ္ျပီး စားစရာရွိတာစား ၊ ျပင္စရာရွိတာ ျပင္"
ေမေမက အိပ္ခန္းထဲထိေရာက္လာျပီးေျပာေတာ့ သူလည္း ထျပီး မ်က္ႏွာသစ္ကာ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ ေမေမျပင္ေပးထားသည့္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းႏွင့္ ဆတ္သားေျခာက္ဖုတ္ကို ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ေသာက္လိုက္သည္။
"သား ဟိုေရာက္ရင္ လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္၊ အေပ်ာ္အပါးမမက္နဲ႕၊ ဘုရားတရားမေမ့နဲ႕၊ စာပဲၾကိဳးစား"
ေမေမက ေဘးနားလာထုိင္ရင္း သူ႕ကို မေမာတမ္းမွာေနသည္။ သူ႕မွာ အစ္မ ၂ ေယာက္ရွိျပီး ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္တည္း အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ အားလံုးက ၀ိုင္းခ်စ္ျပီး အလိုလိုက္ၾကသည္။ ေမေမက အဆိုးဆံုး၊ ဒီသားေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မခ်။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမရဲ႕၊ စိတ္ခ်ပါ၊ သားက မငယ္ေတာ့ပါဘူး၊ ခုေတာင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္ျပီပဲကို"
"အမေလး... သားဟာသား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမကလို႕ ဘာေကာင္ၾကီးျဖစ္ေနေန ေမေမ့အတြက္ေတာ့ သားက အျမဲ ကေလးေလးပဲ"
"ဟား ဟား ဟုတ္ပါျပီေမေမရဲ႕၊ ဒါနဲ႕ ေဖေဖေကာ ႏိုးေနျပီလား ေမေမ"
"နင့္အေဖ ဘုရား၀တ္တက္ေနတယ္ေလ... ေဟာ ... ေျပာရင္း ဆင္းလာျပီ"
"ဒါဆို သား ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကို ကန္ေတာ့လုိက္ဦးမယ္"
ေဖေဖနဲ႕ေမေမကို ကန္ေတာ့အျပီးမွာပဲ သူစီးရမယ့္ကားေရာက္လာသည္။
"တီ တီ ...တီ တီ..."
"ကိုေ၀မိုး ကိုေ၀မိုး"
"လာျပီ ... လာျပီ... ေဖေဖ ေမေမ သားသြားျပီ"
သူ ေအာ္လည္းေအာ္ ေမေမတို႕ကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္ရင္း ကားေပၚေျပးတက္လာခဲ့သည္။
"သား တစ္ပတ္တစ္ခါ ဖုန္းဆက္ေနာ္...စာၾကိဳးစား...ေလွ်ာက္မလည္နဲ႕...လိမ္လိမ္မာမာေန"
ေမေမက ကားမထြက္မခ်င္း တတြတ္တြတ္ လိုက္မွာေနသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမရဲ႕ ... သား သြားျပီေနာ္"
သူေျပာေနတုန္းမွာပဲ ကားက ပစၥည္းေတြတင္ျပီး စထြက္ပါေတာ့တယ္။ သူလည္း ကားထုိင္ခံုေပၚမွီရင္း စိတ္ထဲမွာလြမ္းသလိုလို၊ အားငယ္သလိုလို။
"ဟယ္.. ဟယ္... ငိုေတာ့မယ္ ငိုေတာ့မယ္"
"လိပ္မေပ်ာက္လို႕ လိပ္ဥရွာ သူ႕ခမ်ာ ငိုမဲ့ ငိုမဲ့"
"ဟဲ့ လိပ္ဥေပ်ာက္လို႕ လိမ္မရွာ မဟုတ္ဘူးလားဟဲ့"
အသံေတြၾကားလို႕ ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး ၄ ေယာက္။ပိုျပီး တိတိက်က်ေျပာရရင္ေတာ့ အစ္မၾကီးအရြယ္ သံုးေယာက္နဲ႕ သူနဲ႕ရြယ္တူေကာင္မေလး တစ္ေယာက္။
"ဟာ နင္ကလည္း ဒါက လိပ္ဥေလးက သူ႕အစ္ေမ လိပ္မၾကီးေပ်ာက္လို႕ဟ"
"ေအာ္ သနားပါတယ္ေနာ္... ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္... "
"ဟဲ့ နင္ သနားရင္ လိပ္မၾကီး လုပ္လုိက္ပါလား"
"ဟင့္အင္း ... သူ႕အေမေတာ့ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး...လိပ္ဥေလးက ၾကည့္ရတာ သူ႕အေမႏို႕ ျပတ္ေသးပံုမေပၚဘူး၊ ေတာ္ၾကာ ခ်ိဳခ်ိဳဆာတယ္ဆိုျပီး ငါ့ကို ဟိ ဟိ"
"နင္ကလည္း တုိက္လိုက္ေပါ့ ဟီး ဟီး"
"ဟား ဟား ဟား ဟား"
သူသိလိုက္ျပီ။ ဒါ သူ႕ကို ၀ုိင္းေျပာင္ေနၾကတယ္ဆိုတာ။ သူဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အေတြ႕အၾကံဳ လံုး၀မရွိ။ မရွိဆို သူက အားရင္ စာအုပ္ပဲဖတ္ေနတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႕႕႕ေရာေရာေႏွာေႏွာ တစ္ခါမွ မေနခဲ့ဖူး။ သူတို႕စကားကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး မ်က္လံုးကို အတင္းပိတ္ထားလည္း နားထဲကိုေတာ့ တရစပ္၀င္ေနသည္။
"ဟဲ့ ဟဲ့ လိပ္ဥက အေကာင္ေပါက္ခါနီးရင္ ဘာအေရာင္ေျပာင္းတတ္လဲ"
"ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသိဘူးဟ၊ အနီေရာင္ေျပာင္းတယ္ထင္တယ္"
"ဟယ္ ဒါဆို ငါတို႕လိပ္ဥေလး အေကာင္ေပါက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္၊ တျဖည္းျဖည္းနီလာျပီ"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ေဟာ ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္း ရြစိရြစိျဖစ္လာျပီ"
"ဘယ္မွာလဲ... ဟယ္... ဟုတ္တယ္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းေဖာင္းလာျပီ"
သြားျပီ။ သူ႕အက်င့္ကလည္း ရွက္ရင္ မ်က္ႏွာက တျဖည္းျဖည္းနီလာျပီး ႏွာေခါင္းက ပြစိပြစိ ျဖစ္လာတတ္သည္။ ဒီထက္သာဆက္ေျပာရင္ေတာ့ သူအရွက္လြန္ျပီး ကားေပၚကခုန္ခ်မိေတာ့မည္။
ထိုစဥ္မွပဲ
"ေတာ္ပါေတာ့ အစ္မတို႕ရယ္၊ သူ အရမ္းရွက္ေနျပီထင္တယ္"
သူ႕နားထဲကို ပ်ားရည္ျမစ္ကေလး စီးဆင္းသြားတယ္။ မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးကို အသာေမွးျပီး ခိုးၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူနဲ႕ရြယ္တူေကာင္မေလး။ သူနဲ႕ရြယ္တူဆိုေပမယ့္ သူ႕ထက္နည္းနည္းေတာ့ ငယ္ပံုေပါက္တယ္။ မ်က္ႏွာေလးကႏုႏုေလးနဲ႕မ်က္၀န္းေလးက အရည္လဲ့ျပီး ဂရုဏာေတြနဲ႕ လင္းလဲ့ေနတယ္။ သူေျပာလိုက္လို႕လား မသိဘူး ဟို အစ္မၾကီးေတြလည္း သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ မစေတာ့ဘူး။ သူလည္း ခုမွပဲ သက္ျပင္းေမာၾကီးကို ခ်လိုက္မိေတာ့တယ္။
"ဟူး........"
"ဟယ္ ဥေပါက္ျပီးသြားျပီထင္တယ္"
"ဟိ ဟိ ေတာ္ပါေတာ့ မိၾကည္သာရဲ႕... နင့္လိပ္ဥေလး ကားေပၚက ခုန္ဆင္းသြားပါဦးမယ္"
"ခြိ ခြိ"
သူ ဘာသံမွ ထပ္မထြက္ရဲေတာ့ပဲ မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ျပီး သက္ျပင္းကို ၾကိတ္ခ်လိုက္မိပါေတာ့တယ္။
"ဟင္း... ဟိုေရာက္ရင္ေတာ့ ဒီထက္ပိုဆိုးတာေတြ ေတြ႕ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕...ဘုရား...ဘုရား..."